To Ty – rodzic, opiekun, bliski – najczęściej, jako pierwszy zauważasz, że Twoje dziecko odbiera świat inaczej. Może nie patrzy w oczy tak często jak rówieśnicy? Może nie odpowiada, kiedy je wołasz? Może bawi się w sposób, który trudno zrozumieć osobom z zewnątrz? W Twoim sercu pojawia się niepokój. I to właśnie on jest pierwszym sygnałem, któremu warto się przyjrzeć.
Ten niepokój nie bierze się znikąd. To instynkt. Doświadczenie i codzienna uważność. Często słyszysz, że „każde dziecko rozwija się w swoim tempie”, „chłopcy tak mają” albo „wyrośnie z tego”. A jednak głos w Twojej głowie cicho podpowiada: to coś więcej.
Ziarno niepewności to nie powód do wstydu. To początek troski. Dlatego warto zadać sobie pytania:
Czy Twoje dziecko unika kontaktu wzrokowego?
Czy nie reaguje, kiedy je wołasz po imieniu?
Czy mówi mało, późno lub wcale?
Czy sposób zabawy różni się od tego, co widzisz u innych dzieci?
Czy dziecko ma silne przywiązanie do rutyny, nietypowe zainteresowania albo wykonuje powtarzające się ruchy?
Czy silnie reaguje na hałas, zmiany, dotyk albo intensywne światło?
Jeśli odpowiadasz tak to pamiętaj, że nie jesteś sam. Wiele rodzin przechodzi tę samą drogę, od pierwszej wątpliwości, przez lęk i dezorientację, aż po zrozumienie i działanie. I każda z tych rodzin potrzebowała jednego – rzetelnej diagnozy oraz wsparcia.
Dlaczego wczesna diagnoza ma znaczenie?
Autyzm to nie choroba. To spektrum różnorodnych cech, które wpływają na sposób komunikowania się, odczuwania emocji, przetwarzania bodźców i budowania relacji. Dzieci w spektrum autyzmu często mają ogromny potencjał: intelektualny, emocjonalny, twórczy, ale aby mogły go rozwijać, potrzebują odpowiednich warunków.
Wczesna i rzetelna diagnoza to szansa na:
lepsze zrozumienie potrzeb dziecka – zarówno w rodzinie, jak i w przedszkolu czy szkole,
dostosowanie wsparcia edukacyjnego i terapeutycznego – bez zbędnych prób i błędów,
ochronę przed przebodźcowaniem, wykluczeniem i etykietowaniem,
budowanie poczucia bezpieczeństwa i tożsamości – zarówno u dziecka, jak i w całej rodzinie.
Badania pokazują, że dzieci, które otrzymują diagnozę na wczesnym etapie życia i mają dostęp do odpowiedniego wsparcia, funkcjonują lepiej społecznie i emocjonalnie w późniejszych latach.
Jak wygląda diagnoza w Fundacji Jim?
W Fundacji Jim diagnoza to nie tylko formalność. To proces prowadzony z empatią, szacunkiem i uważnością. Rozumiemy, że każde dziecko jest inne, a każda historia wyjątkowa. Dlatego działamy kompleksowo:
Rozmowa z rodzicem/opiekunem – szczegółowy wywiad rozwojowy pozwala zrozumieć dziecko w szerszym kontekście: jego doświadczenia, relacje, zmiany w zachowaniu.
Obserwacja dziecka – w przyjaznym, bezpiecznym środowisku – takim, które nie stresuje, tylko zaprasza do bycia sobą.
Zastosowanie narzędzi diagnostycznych – dostosowanych do wieku, potrzeb i możliwości (m.in. ADOS-2, ADI-R).
Rozmowa podsumowująca – zawsze kończy się rekomendacjami i wskazaniem dalszych kroków. Oferujemy również wsparcie psychologiczne i edukacyjne po diagnozie.
To wszystko odbywa się w atmosferze partnerstwa. Diagnoza to nie tylko opis objawów, to początek wspólnej drogi: Twojej, dziecka i zespołu specjalistów.
Autyzm to nie wyrok – to inny sposób odczuwania świata
Dzieci w spektrum autyzmu często komunikują się inaczej, intensywniej odbierają bodźce, patrzą na świat z wyjątkowej perspektywy. Zrozumienie autyzmu może być początkiem relacji opartej na wzajemnym szacunku, zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa – tak ważnym zarówno dla dziecka, jak i dla jego najbliższych.
Zobacz, jak wygląda proces diagnozy w Fundacji Jim Strona główna – Klinika Fundacja Jim
Kontakt dla mediów:
Aleksandra Wesołowska-Sieja
tel. +48 453 694 495
a.wesolowska-sieja@jim.org
