Andrei Popa

Pierwszy raz usłyszałam o autyzmie kilka lat temu, jak zostałam Aniołem dla fundacji Jim. W życiu nie pomyślała bym wtedy ,że sama za kilka lat będę mamą synka z autyzmem. Synek jest bardzo energicznym dzieckiem. Lubi układanie autek w szeregu , rozkładać lub przyglądać jak coś funkcjonuję, rysować ( najbardziej farbkami ), biegać niczym Usain Bolt po placu zabaw, układać klocki kolorami lub krztałtami. Ostatnio bardzo polubił układanie puzzli .Ma słabo wykształcony instynkt samozachowawczy i trzeba go bardzo pilnować. Je tylko określone potrawy ( od innych ucieka ) i ma nadal zakładaną pieluchę na noc oraz na wyjścia ( zdarza mu się kilkakrotnie dziennie załatwiać się na podłogę w pokoju albo łazience ) . Synek nie mówi, nie lubi jak ktoś za nim stoi lub idzie , zmiany kierunku jazdy lub spaceru oraz jest wrażliwy na światło . Kocham synka nad życie i chcę mu dać najlepsze życie i przygotować go jak najlepiej do usamodzielnienia choć już nie raz płakałam z bezsilności, ponieważ nadal uczę się poznawać jak postępować z synkiem. Pomimo ogromu pracy ( pracuję zdalnie ) to staram się poświęcać synkowi tyle czasu ile tyle mogę.Autyzm już nie jest dla mnie chorobą, a tym ,że synek jest wyjątkowy i że widzi świat inaczej niż my.